اي سرزمين قم تو كن از روي افتخار

ز آن گوهر خجسته خصال، اخت شهريار

بر ساير اراضي عالم ز عزوجاه

فخر و سرور، هر دم و هر لحظه بي فكار

برگو به آسمان كه مبال از ستارگان

در من ستاره شرف است و خور نهار

كاو خواهر امام بود، دختر امام

هم عمّه امام و ز عصمت چو هشت و چار

همواره شيعه از ره صدق، مي كند خطاب

بر دخت مصطفي و نگهدار ذوالفقار

اي گوهر يگانه عصمت، در شرف

وي منبع فضائل و معنا و اعتبار

دخت امام موسي جعفر شه حجاز

باشي در اين زمين، زجدت تو يادگار

خاك درت بُدي و بود توتياي چشم

مهر رخت، حكايت و مرآت نور يار

دارند فرشتگان زسر التجاء و صدق

اندر سراي تو سر تعظيم و روي خوار

قربان شوند و چاكر درگاهت اي مبين

اي گوهر نه صدف عفت و وقار

از فرتو است «حوزه علميه» با شكوه

از لطف تو است رونق آن، جمله بر قرار

اندر حوادث و خطر و پستي و فراز

باشي پناه و ياور اين «يار» ارجدار

از نور تو است ديده خفاش بي قرار

از كوي تو است ايده دشمن، تار و مار

زيبد كني شفاعت ما را ز روز حشر

اي شافع شكسته دلان نزد كردگار

ز آنروي كه «شفيعه» بود مر تو را لقب

بهر دليل در زيارت او «اشفعي» بيار

دارد «محمدي» زسر صدق و بندگي

صبح و مسا در كنف لطف تو بهار(1)