اي سرزمين قم تو كن از روي افتخار ز آن گوهر خجسته خصال، اخت شهريار

بر ساير اراضي عالم ز عزوجاه فخر و سرور، هر دم و هر لحظه بي فكار

برگو به آسمان كه مبال از ستارگان در من ستاره شرف است و خور نهار

كاو خواهر امام بود، دختر امام هم عمّه امام و ز عصمت چو هشت و چار

همواره شيعه از ره صدق، مي كند خطاب بر دخت مصطفي و نگهدار ذوالفقار

اي گوهر يگانه عصمت، در شرف وي منبع فضائل و معنا و اعتبار

دخت امام موسي جعفر شه حجاز باشي در اين زمين، زجدت تو يادگار

خاك درت بُدي و بود توتياي چشم مهر رخت، حكايت و مرآت نور يار

دارند فرشتگان زسر التجاء و صدق اندر سراي تو سر تعظيم و روي خوار

قربان شوند و چاكر درگاهت اي مبين اي گوهر نه صدف عفت و وقار

از فرتو است «حوزه علميه» با شكوه از لطف تو است رونق آن، جمله بر قرار

اندر حوادث و خطر و پستي و فراز باشي پناه و ياور اين «يار» ارجدار

از نور تو است ديده خفاش بي قرار از كوي تو است ايده دشمن، تار و مار

زيبد كني شفاعت ما را ز روز حشر اي شافع شكسته دلان نزد كردگار

ز آنروي كه «شفيعه» بود مر تو را لقب بهر دليل در زيارت او «اشفعي» بيار

دارد «محمدي» زسر صدق و بندگي صبح و مسا در كنف لطف تو بهار(1)