اي كه دل افسرده و غميني و مضطر واي كه تو را روزگارْ كرده مكدّر

خويش زغم كن خلاص و گير به اخلاص رشته اي از چادرِ شفيعه محشر

بضعه خيرالنّساء، صَفيّه يزدان معدن جود و كرم، عزيز پيمبر

گوهرِ بحرِ كمال و حشمت و عصمت اخترِ برجِ حيا، سليله حيدر

طاهره و پاكْ همچو مريمِ عَذرا صاحبِ عزّ و شرفْ حبيبه داور

منبع زهد و عفاف و دانش و بينش مركز ايمان و قُدس و معرفت و فر

مَفخرِ قم عُشِّ اهل بيتِ رسالت شهرِ حديث و محدّثينِ موقّر

خاك درش توتياي چشم خلايق بويِ رواقش حيات بخش و معطّر

همچو پدر قبله حوائج مردم كارگشاي بشرْ ز كهتر و مهتر

روضه او طور طالبان تجلّي مهد كرامات و معجزات مكرّر

حُرمتِ آن همچو حُرمتِ حرم و بيت حِجْر و مقام و صفا و زَمزم و مَشعَر

مرقد پاكش مطاف عالي و داني خطّ ولايش شعار اكبر و اصغر

صاحب اين نعت و اين صفات نكو كيست؟ حضرت معصومه دخت موسي جعفر

اي فلك رفعت و سپهر معالي اي شرف دودمان ساقي كوثر

اي همه اسلاف تو اعظامِ عالَم حجّت و پيغمبر و امام و رهبر

«لطفي صافي» زهول روز قيامت سخت غمين و پريش باشد و مضطر

چون پدر و چون برادرش به همه عمر بوده شما را مديح خوان و ثناگر

چشم اميدش بود به سوي شما باز تا برهانيدش از جحيم مسعّر(1)