آية الله محمد حقّي سرابي قدّس سرّه



شيعيان معتقدند، توسل به ائمه يا امامزاده هاي محترم، مثل: حضرت معصومه عليها السلام، حضرت عبدالعظيم عليه السلام يا بزرگان علماء ديني يا خود قرآن، انسان را به خدا مقرب مي كند و خدا را از انسان راضي مي كند. توسل يعني شفيع قرار دادن. شفاعت از اين ها خواستن و خداوند در قرآن تمام شفاعت ها را رد كرده مگر شفاعتي كه خودش اجازه بدهد و خود خدا اجازه داده پيغمبر اهل بيت و قرآن شفاعت بكند و روز قيامت، قرآن شفاعت مي كند به كساني كه به قرآن احترام كردند، خواندند و حق آن را مراعات كردند. پيغمبر و اهل بيت او مقربان درگاه الهي اند؛ هر كسي به اين ها نزديك بشود به خدا نزديك شده است.



«اين محبت از محبت ها جداست حبّ محبوب خدا حب خداست»



بعضي، معني شفاعت و توسل را نمي فهمند؛ استمداد از اميرالمؤمنين عليه السلام، استمداد از خداست؛ خود پيغمبر و خدا اين را شفيع قرار داده، در قرآن مجيد هست كه اگر اين گنه كارها بيايند پيش پيغمبر و از او بخواهند كه از گناهان آنها استغفار بكند، يعني شفاعت بكند پيش خدا، براي آمرزش گناهان اين ها، خدا آن ها را مي بخشد.



وقتي به زيارت قبر ائمه طاهرين، حضرت معصومه عليها السلام يا امامزاده ها يا بزرگان علما مي رويم و زيارت يا فاتحه و دعا مي خوانيم و از خدا مي خواهيم كه خدا به بركت و احترام مقام اين عالمان، اين امامزاده، ما را بيامرزد، براي خاطر، اين كه محبت اين ها محبت خداست، مثل اين است كه شما قرآن را دست مي گيريد و مي بوسيد، جلد قرآن را مي بوسيد؛ با اين كه جلد قرآن پوست است، پوست كه بوسيدن ندارد. ولي اين چون محتوي قرآن است در واقع شما قرآن را مي بوسيد، پس اگر كسي به پيغمبر، ائمه طاهرين، امامزداده ها، علما و بزرگان احترام كند و اين ها را شفيع قرار بدهد. خداوند شفاعت اين ها را قبول مي كند و اي بسا، حاجات انسان را روا مي كند. نتيجه گرفتن از اين توسلات هزاران بار اتفاق افتاده، مردم رفتند پيش مرقد مطهر امام رضا عليه السلام و حضرت معصومه عليها السلام شفا گرفتند؛ امراضي را كه حتي پزشكان جواب كرده بودند، با دعا در پيش ضريح مطهر امام رضا عليه السلام يا حضرت معصومه عليها السلام نتيجه گرفتند و اين قضايا متواتر است. ملت شيعه به علم و يقين اين مسأله را درك كرده اند و معتقدند و شبهه در اين باره خيلي ضعيف است.



بنده نسبت به حاجات خودم، خيلي از حاجات را كه مشكل بود و شايد قابل علاج نبود با راه هاي متعارف از حضرت امام رضا عليه السلام گرفتم. يا به بركت توسل به حضرت معصومه عليها السلام، شفاي امراض و حل مشكلات و غوامض مطالب كه، حل آنها خيلي مشكل بود به بركت توسل به آنها نتيجه گرفته ام. اين مطالب قابل انكار نيست؛ نتايجي كه از اين زيارات و توسلات گرفته مي شود متواتر است؛ يعني اينقدر زياد است كه انكارش، انكار بديهيات مي شود.(1)



نجات از سربازي طاغوت



آية الله سيد محسن خرّازي:



يكي از بزرگان، كه هم اكنون ساكن تهران هستند برايم نقل كرد، ايشان فرمود: جواني برايم نامه اي نوشت و از من خواست برايش دعا كنم تا در زمان طاغوت به سربازي نرود. من به حرم حضرت معصومه عليها السلام رفتم و برايش دعا كردم. شب خواب ديدم كه آن جوان به خانه ما آمده سينه مي زند و حسين حسين مي گويد. خدمت مرحوم آية الله العظمي آقاي بهجت رسيدم و خواب را براي ايشان نقل كردم. ايشان تعبير كرد كه آن شخص اضطرار دارد، بيشتر برايش دعا كن.



مجدداً برايش دعا كردم، يك شب در عالم خواب، به من گفته شد، ما رفتن به سربازي را از او برداشتيم به شرط آنكه نماز بخواند و هر گاه در نماز كوتاهي كند به بلايي مبتلا خواهد شد.



از خواب بيدار شدم، برايش نوشتم كه تو از سربازي نجات پيدا مي كني به شرط اين كه نمازت را بخواني.



او در جواب نوشت: فلاني تو از كجا مي داني كه من نماز نمي خوانم؟ حتي پدر و مادرم از نماز نخواندن من بي اطلاع هستند و هميشه سعي داشتم كسي نفهمد نماز نمي خوانم.