آقاي ميرزا موسي فراهاني سرکشيک حرم مطهر حضرت معصومه (ع) نقل مي کند : يکي از شبها که نوبت کشيک من بود ، زن مفلوجه اي را از کاشان به قم آورده و براي شفا به ضريح بسته بودند . درهاي حرم در ساعت مقرر بسته شد و اين زن در حرم باقي ماند . من در بيرون حرم کشيک مي دادم . بعد از نيمه شب صداي زن را شنيدم که مي گفت : مرا شفا دادند ! درب حرم را گشودم و ديدم اين بانوي سعادتمند شفا يافته است . کيفيت شفا يافتنش را پرسيدم . گفت : عطش بر من غلبه کرد . خجالت کشيدم که در را بکوبم و از شما آب مطالبه کنم ، لذا به حال عطش خوابيدم . در عالم رؤيا کاسه آبي به من دادند و گفتند : اين آب را بخور که شفا مي يابي . آبي را خوردم و از خواب بيدار شدم . نه از عطش خبري بود و نه از فلج ، اثري !