آقاي سيد حسين فروغي از خادمان حرم مطهر ، نقل مي کردند : در کفشداري مشغول کار بودم . برادر جانبازي را آوردند : در حالي که دو چشمش را بسته بودند . کفشهايش را به من دادند و به داخل حرم مشرف شدند . بعد از دقايقي متوجه شدم سر و صداي زيادي از اطراف ضريح مطهر مي آيد کنجکاو شدم و جلو رفتم و ديدم جانباز نابينا ، با چهره اي نوراني و چشماني باز به اطراف نگاه مي کنند و مردم او را احاطه کرده اند .