آقاي ناصر اصغر زاده موحّد که از خدام حرم مطهر مي باشند ، نقل مي کردند : در اوايل خدمتم ، خيلي بدهکار بودم و سخت در مضيقه بسر مي بردم . بارها در مورد مشکلات مادي ، به حضرت التماس مي کردم که قرض مرا ادا کند . در شهر قم خانمي به نام حاجيه طوبي بود که زني خير و متمکن بود . ايشان با بودجه خود مسجدي در بلوار امين نيز ساخته است . نزد ايشان رفتم ، عرض کردم : اگر مبلغي را به عنوان قرض الحسنه به من بدهيد ، در اسرع وقت آن را به شما باز مي گردانم . حاجيه طو بي گفت : شما که خادم حضرت معصومه (ع) هستيد ، چرا از خود حضرت نمي گيريد ؟ گفتم : حضرت به شما حواله کرد و من خدمت شما رسيدم . ايشان به زير تشک خود ، دست کرد و مبلغ پانزده هزارتومان به من داد . تشکر کردم و در حالي که خوشحال بودم ، بلند شدم که از منزل خارج شوم . لحظه اي با خود گفتم : شايد اين مبلغ جوابگوي قرض من نباشد . اگر به او بگويم کم است شايد بيشتر بدهد . خلاصه دوباره بازگشتم و گفتم : هر چه فکر مي کنم اين مبلغ دردي از من دو ا نمي کند . اگر ممکن است ، بيشترش کنيد ! ايشان پانزده هزار تومان ديگر به آن افزودند و گفتند : اگر وضع مالي ات خوب شد و من زنده بودم ، آن را پس بده و اگر مردم ، آن را به تو بخشيدم و حلالت باشد . بعد از مدتي کم کم قرض ايشان را برگردانم . ايشان مبلغي را هم به من بخشيدند .