يکي از خادمين و محبين اهلبيت (ع) به نام آقاي سبحاني که کفشدار افتخاري حضرت معصومه (ع) هم هست ، نقل مي کرد : باران شديدي مي باريد و من در کفشداري در حال انجام وظيفه بودم . در آن ايام ساختمان نيمه کاره اي در اختيارم بود که هنوز سقفش را آسفالت نکرده بودم و مقادير زيادي گچ که براي سفيد کاري ، به طبقه دوم برده بودم ، در معرض اصابت باران بود . باخود گفتم : اگر اين باران شديد ده دقيقه ادامه پيدا کند ، تمام سرمايه زندگيم که از طريق قرض فراهم شده ، يک ساعته خراب مي شود . در همان حا ل، يکي از دوستان هم که از بنايي ساختمان من اطلاع داشت ، گفت : به خانه برو و مصالح خودت را از زير باران بردار ! من به حرفهاي او اعتنايي نکردم و گفتم : حضرت معصومه (ع) خودش محافظ و نگهبان نوکران و خادمان خويش هست . بعد از پايان کار به منزل رفتم . از پسرم پرسيدم : روي گچ و سيمان را پلاستيک کشيديد تا باران خيسشان نکند ؟ گفت : اينجا اصلاً باران نيامد ، فقط نم مختصري روي گچ ها نشست . اينجا بود که فهميدم حضرت هرگز لحظه اي ا زخادمين و نوکران خود غافل نيست .