عمران بن عبدالله






عمران بن عبدالله، از بزرگان قم است و به غايت، عالي مرتبه بودهو به شرف ملازمت حضرت امام جعفر صادق عليه السلام رسيده و حضرت او رادعا كرده است.(1) و از جمله دعا آن بود كه خداي تعالي (تو و خاندانت را)در سايه جا دهد. روزي كه نباشد سايه اِلاّ سايه خداي «عزوجل»؛(2) و ابن داود دركتاب رجال آورده كه در وقتي كه او بر در خانه حضرت صادق عليه السلام حاضر شده بود،(3) حضرت فرمود كه ان بالباب رجلا منّا اهل البيت. پس گفت كههو منا حيا و ميتا.(4) و علامه در خلاصة الاقوال آورده كه حضرت صادق عليه السلام جهت او فرمود: هذا نجيب من قوم نجباء يعني اهل قم.(5) ديگر چه نويسم من از حال او؛ قدس الله روحه.

پاورقي





1) رجال طوسي، ص 256، ش543، «ضمن اصحاب الصادق عليه السلام» و خلاصةالاقوال، ص 124، ش 3.

2) تاريخ قم، ص 279.

3) رجال ابن داود، ص 262، ش 1125 و رجال كشي، ص 332 و 333، ح 607، 608 و 609.

4) منظور عيسي ابن عبدالله مي باشد نه عمران بن عبدالله.

5) ر.ك: بحارالانوار، ج 60، ص 211، ح 18 و 19 و معجم رجال الحديث، ج 13، ص 142، ش 9040.