احمد بن ادريس كه از جمله ثقات روات و فقهاي اصحاب ما است(1)و از بزرگان محدثين قم است و نسبش به اشعريين منتهي مي شود،(2)شيخ ابوجعفر طوسي(3) و علامه(4) و ابن داود(5) اسم شريف او را دركتب خود ايراد فرموده اند، و فرموده اند كه او به غايت بزرگ است وكثير الحديث و صحيح الروايه. كتاب نوادر از تصنيفات آن حضرت است.(6) وفات او در سنه ستّ و ثلاث ماة بوده، در وقتي كه از راه كوفه به مكهمشرفه تشريف(7) مي برده، در منزلي كه او را قرعا گويند؛ رحمه الله وروّح روحه.(8)

1 و 2) رجال نجاشي، ص 92، ش 228.

3) فهرست طوسي، ص 50، ش 81؛ رجال طوسي، ص 428، ش 16 «في اصحاب الهادي عليه السلام».

4) خلاصةالاقوال، ص 16، ش 14.

5) رجال ابن داود، ص 23، ش 57.

6) الفهرست، طوسي، ص 50، ش 81.

7) رجال نجاشي، ص 92، ش 228؛ خلاصةالاقوال، ص 16، ش 14.

8) ر.ك: معجم رجال الحديث، ج 2، ص 42، ش 427.