در تاريخ قم گويد: اول كسي از سادات حسينيه كه به قم آمد"ابوالحسن الحسين بن الحسين بن جعفر بن محمد بن اسماعيل بن جعفر الصادق(ع)" بود،(543)و نيز در تاريخ قم(544)و در كتاب منتَقَلة الطالِبيه چنين آمده است(545) كه جمعي از فرزندان"محمدِ حنفيه" به قم آمدند، مي توان احتمال داد كه فرزندان"اسماعيل پسر امام صادق"(ع) و همچنين فرزندان"محمد حنفيه" داراي مذهب اسماعيلي و كيساني بوده اند.



و باز مؤلف تاريخ قم گفته است(546)"عبدالله علوي" كه از همرهان"صاحب الزنج"(547)بود پس از سكشت و قتل"صاحب الزنج" با برادرش"حسن" به قم پناه آورد.



وي زيدي مذهب بود،(548)و از اسماعيلي مذهباني كه به قم آمد و گويا نتوانست در اين شهر اقامت كند"علي بن محمد حِميري" پدر"حسن صَباح" بود كه از يمن به كوفه و از كوفه به قم آمد ولي در قم نماند و بِه ري كوچ كرد و"حسن" به قول"بناكَتي" در ري تولد يافت.(549)



از سياق سخن خواجه نظام الملك معلوم مي شود كه در قم و كاشان افرادي از فرقه اسماعيليه وجود داشته اند كه آنان را سبعي(هفت امامي) مي خوانده اند.(550)



خواجه در مورد ديگر از كتاب خود گفته است كه مردي غياث نام از دعاةِ اسماعيليه در ري و اطراف وجود داشت كه چون با اهل سنت مناظره مي كرد، جلب توجه عده اي از مردم قم و كاشان را نمود و آنان شروع به آموختن مذهب او كردند(551)در درستي مطالب سياستنامه كمي ترديد بايد كرد.