در حدود چهل سال قبل، مردي از اهل هندوستان به نام مولوي(369) لقاعي از فارغ التحصيلان دارالمبلغين هند، به قم آمد.

اين دارالمبلغين را شيعيانِ آن ديار تأسيس كرده بودند تا افرادي را براي تبليغ مذهب شيعه و دفاع از آن مذهب، تربيت كنند و به اكناف جهان بفرستند.(370)

مولوي مزبور در صحن طلاي حضرت معصومه(ع) به منبر رفت و در حدود يك ساعت در اطراف امامت و خلافت سخن گفت، بطوري كه از افراد مطلع شنيده شد، منبر رفتن مولي لقاعلي در قم و شايد در جاهاي ديگر، به اين منظور بوده كه نتيجه كار دارالمبلغين شيعه هند، نشان داده شود.

گويا مولي لقاعلي، تنها كسي بوده است كه در قم با لباس معمولي كت و شلوار و كراوات؛ بر عرشه منبر قرار گرفته است.

(369) كلمه مولوي در اصطلاح مسلمانان هند و پاكستان، تقريباً به جاي آقاي و ملا(مولي) در عرف ما مي باشد و از اين جهت، كلمه مزبور را براي اداي تعارف جلوي نام افراد محترم درمي آورند.

(370) در آن موقع هنوز هند و پاكستان تفكيك نشده بود.