اين دوره از مبادي صرف عربي و صيغه سازي شروع مي شود، سپس مبتَدي مقداري نحو و منطق فرا مي گيرد، كتابي كه هر طلبه در ابتداي كار بايد بخواند، كتابي است به نام جامع المقدمات كه مجموعه اي است از چهارده كتاب كوچك به فارسي و عربي، در صرف و نحو و منطق و روش درس خواند و تمرين صيغه هاي دشوار صرفي.



كتاب جامع المقدمات از چند قرن پيش جزء كتب درسي طلاب قرار گرفته است.



بعد از جامع المقدمات طلبه بايد كتابهاي مفصلتري را در صرف و نحو فراگيرد تا بتواند در آينده، متن اخبار و احاديث و كتب فقه و اصول و تفسير را به خوبي درك كند و قدرت استبناط در او پيدا شود.



كتابهاي شرح الفيه ابن مالك(332)جلال الدين سيوطي و شرح ابن عقيل بر الفيه و شرح جامي بركافيه ابن حاجب در نحو و شرح نظام و شرح رضي بر شافيه ابن حاجب درصرف از كتبي است كه طلبه بعد از جامع المقدمات بايد فرا گيرد و اشعار الفيه"ابن مالك" را از حفظ كند.



سپس براي آشنايي بيشتر با ادبيات عرب. مغنيِ اللَبيب"ابن هشام" و مطَول"سعدالدين تفتازاني" را(امروز بيشتر به جاي مطول كتاب مختصر ار مي خوانند) فرا مي گيرد و در ضمن كتابهائي مفصلتر از كبري در منطق(در جامع المقدمات) از قبيل حاشيه ولي عبدالله يزدي بر تهذيب المنطق تفتازاني و شمسيه"عمر بن علي كاتبي قزويني" و گاهي شرح مطالع"قطب الدين رازي" فراگرفته مي شود و نيز مختصري در عم اصول فقه در پايان دوره مقدماتي جزء برنامه است و كتابي كه مأخذ علم اصول در اين دوره است كتاب معالم الاصول تأليف"شيخ حسن فرزند شهيد ثاني" است كه شروح و حواشي بسياري بر آن نوشته اند.



در دوره مقدماتي و گاهي در دوره سطح، كتاب شرايع محقق نيز جزء برنامه است. اصول اين برنامه، از دوره صفويه به بعد، معمول بوده است.