درباره خاندانهاي علوي در قم قبلا سخن رفته است و در كتبِ انساب و نيز در كتاب تاريخ راجع به اين خاندانها و جدِ اعلاي هر يك شرح كافي داده شده است.



از ميان خاندان هاي علوي قم، از همه معروفتر و از لحاظ تعداد افراد، زيادتر خاندان رضوي يا رضويان هستند كه از قرن سوم يعني از هنگام آمدن"موسي مبرقع" به قم، همواره شهرت داشته اند و جمع كثيري از اشراف ونقباي قم از اين خاندان بوده اند نام عده اي از افراد خاندان رضوي كه در قرنهاي چهارم وپنجم سِمتِ نقابت سادات قم را داشته اند در ضمن بحث از نقابت علويان در قم، ذكر شد.



در قرن ششم ظاهرا مشخص ترين فرد از خاندان رضوي قم"امير شمس الدين سيد ابوالفضل رضوي" است كه تجمل و رِفعت او زبانزد بوده است(263)در قرون بعد نيز رضويان قم، شهرت داشته اند.



"بناكَتي" از نويسندگان اوايل قرن هشتم گويد: فرزندان(موسي مبرقع) را رضويه گويند و در قم مقيم هستند(264)صاحب"عمده الطالب" از علماي نَسابه قرن هشتم و نهم(متِوفَي در سال 828) گفته است كه به اولاد"موسي مبرقع" رضويوان مي گويند و همه آنان، جز عده كمي در قم سكونت دارند.(265)



"ابن شَدقَم" از علماي نَسابةِ قرن دهم و يازدهم(متوفي در سال 1033) گويد كه اكثر اولاد موسي مبرقع در قم از بلاد ايران مقيم مي باشند و به آنان رضويون گفته مي شود.(266)



در دوره صفويه، افرادي از خاندان رضوي قم، شهرت داشته و از رجال معروف ايران بوده اند. از جمله"ميرسيد علي رضوي"(معاصر شاه طهماسب) كه بنا بر نوشته"اسكندر بيك" وزير دارالسلطنه قزوين بود(267)به سادات رضوي از قديم مبرقع و برقعي نيز گفته مي شده است.(268)