وفات حضرت معصومه(ع)، طبق نوشته"تاريخ قم" در سال دويست و يك، و سال شهادت حضرت رضا(ع) سال دويست و سه بوده است(164).



علامه مجلسي از بعضي از كتب زيارات از علي بن ابراهيم از پدرش، از سعد، از علي بن موسي الرضا(ع) روايت مي كند كه فرمود: اي سعد! ما،‌در شهر قم قبري داريم، سعد پرسيد آيا مقصود قبر فاطمه بنت موسي است؟



حضرت فرمود آري هر كس با شناختن حقِ‌ او وي را زيارت كند بهشت براي آنكس واجب است، سپس زيارتنامه اي از قول آن حضرت براي فاطمه معصومه(ع) ذكر كرده است. اين هم دليل ديگري است بر اينكه حضرت معصومه(ع) پيش از حضرت رضا(ع) وفات يافته است.(165)



معلوم مي شود كه چون علي بن موسي الرضا(ع) خود نمي توانسته است براي زيارت قبر خواهر به قم بيايد، از قمي هائي كه به خدمتش مي رسيدند جوياي قبر وي مي شده و براي شناختن قدر و حق او؛ سفارش مي فرموده است.



شيخ عبدالجليل، روايت مزبور را به اين نحو نقل كرده است كه: سعد بن سعد الاحوص روايت كرده است از علي بن موسي الرضا(ع) كه گفت:



"يا سَعد عِندَكم لَنا قَبرٌ. فَقلت: جعِلت فَداكَ عِندَنا قَبر فاطِمَه بِنتِ موسي بنِ جَعفَرِ"ع". فَقالَ: يا سَعد مَن زارَها فَلَه الجَنَة".(166)



اي سعد! ما، در ميان شما مردم قم قبري داريم، گفتم فداي تو شوم، قبر فاطمه دختر موسي بن جعفر(ع) در شهر ما است. فرمود اي سعد! هر كه او را زيارت كند، بهشت نصيب او خواهد بود.