مؤلف"تاريخ قم" گويد: به من رسيده است كه رضائيه، دختران خود را به شوهر نمي دادند زيرا كسي كه همسر و كفوِ‌ ايشان بوده باشد، نمي يافتند و موسي بن جعفر(ع) را بيست و يك دختر بوده است و از اين جهت هيچ يكي از ايشان را به شوهر نداده است تا غايتي كه اين معني درميان دختران ايشان عادت شده است، و محمد بن علي الرضا به شهر مدينه ده ديه وقف كرده است بر دختران و خواهران خود كه شوهر نكرده اند و از ارتفاعات آن ديه ها، نصيب و قسط رضائيه كه به قم ساكن بوده اند از مدينه جهت ايشان آورده(159).



از مدت عمر حضرت معصومه(ع) اطلاعي در دست نيست، جز اينكه مسلما از بيست و سه سال كمتر نبوده است، زيرا بنا به نوشته"تاريخ قم" و"كشف الغمه" و ديگر كتب اخبار، حضرت موسي بن جعفر(ع) پدر حضرت معصومه(ع) در سال 179 هجري به دستور هارون الرشيد گرفتار و محبوس گرديد و تا آخر عمر در زندان بود و وفات حضرت معصومه هم همانطور كه گفته شده در سال دويست و يك هجري اتفاق افتاد و اين فاصله كه در حدود بيست و سه سال است؛ حداقل عمر فاطمه معصومه است.