قم در آينه روايات
امام صادق(ع) فرمود:
"...اِنُ البُلايا مُدًفُوعُةٌ عُنً قُمُ وُ اَهًلِهِ، وُ سُيُأْتي زَمانٌ تَكُونْ بُلْدُةُ قُمُ وُ اَهًلُها حْجُةً عُلَي الْخَلائِقِ، وُ ذلِكُ في زَمانِ غَيًبُةِ قائِمِنا(ع) اِلي ظُهْورِهِ ـ صَلَواتُ اللهِ عُلَيًهِ ـ وُ لَوً لا ذلِكُ لَساخَتِ الْاَرًضُ بِاَهًلِها؛ وُ اِنُ الْمُلائِكَةَ لَتَدًفَعْ الْبُلايا عُنً قُمُ وُ اَهًلِهِ. وُ ما قَصَدُهْ جُبارٌ بِسْوءٍ اِلا قَصَمُهْ قاصِمْ الْجُبارينُ وُ شَغَلَهْ عُنْهْمً بِذاهِيُةٍ اَوً مْصيبُةٍ اَوً عُدْوٍ وُ يُنْسِي الْجُبارينُ في دُوًلَتِهِمً ذِكْرُ قُمُ وُ اَهًلِها كَما نَسْوا ذِكْرُ اللهِ؛
بلاها از قم و مردمش رد مي شود و به زودي زماني مي آيد كه شهر قم و اهلش، حجت بر مردمان مي شوند و آن در زمان امام زمان(عج) تا ظهور آن حضرت است. و اگر چنين چيزي نباشد زمين ساكنانش را فرو مي برد. ملائكه بلاها را از قم و مردمش دور مي گردانند. هيچ ستمگري آهنگ بيداد با قم و مردمش را نمي كند مگر اين كه خداوند او را در هم مي شكند و او را با بلا و مصيبت يا دشمن مشغول مي گرداند. جباران در زمان حكومتشان، مردم قم را فراموش مي كنند هم چنانكه ياد خدا را فراموش كرده اند."
در روايتي ديگر آمده است كه امام صادق(ع) در مورد كوفه فرمود:
"سُتَخْلُوا الْكوفَةُ مِنُ الْمْؤًمِنينُ وُ يُأْرِزُ عُنْها الْعِلْمْ كَما تَأْرِزُ الحُيُةُ في جْحًرِها، ثُمُ يُظْهُرْ الْعِلْمْ بِبُلْدُةٍ يْقالُ لَها: قُمُ وُ تَصيرْ مُعًدِناً لِلْعِلْمِ وُ الْفَضْلِ...؛ به زودي كوفه از مؤمنان خالي و دانش از آن برچيده مي شود، هم چنانكه مار در سوراخش جمع مي شود و ثابت مي ماند. آن گاه علم در شهري به نام قم بروز مي كند و آن جا معدن علم و دانش مي گردد..."
امام صادق(ع) فرمود:
"اِذا عُمُتِ الْبْلْدانْ الْفِتَنُ، فَعُلَيًكُمً بِقُمُ وُ حُواليها و نُواحيها فَاِنُ الْبُلاءَ مُدًفُوعٌ عُنْها؛ هرگاه آشوبها و فتنه ها شهرها را دربرگرفت به قم و اطراف آن رو آورديد، چرا كه بلا از آن دور است."
امام موسي كاظم(ع) فرمود:
"قُمْ عْشُ آلِ مْحُمُدٍ وُ مأْوي شيعُتِهِمً...؛ قم، آشيانه خاندان پيامبر و پناهگاه شيعيان ايشان است."
امام صادق(ع) فرمود:
"اِنَما سْمِيُ قُمْ لِاَنُ اَهًلَها يُجًتَمِعْونُ مُعُ قائِم آلِ مْحُمُدٍ(ع) وُ يُقُومْونُ مُعُهْ وُ يْسًتَقيمْونُ عُلَيًهِ وُ يُنْصُرْونُه؛ قم را قم ناميدند چون مردمانش به ياري امام زمان(عج) برمي خيزند و بر آن استوار مي مانند و ياري اش مي دهند."
امام موسي كاظم(ع) فرمود:
"رُجْلُ مِنً اَهًلِ قُمُ يُدًعْوا الناسُ اِلَي الْحُقِ يُجًتَمِعْ مُعُهْ قَوًمٌ كَزُبْرِ الْحُديدُ لا تَزِلُهْمْ الرِياحْ الْعُواطِفْ وُ لايُمِلُونُ مِنُ الْحُرًبِ وُلايُجًتَنِبْونُ وُ عُلَي اللهِ يُتَوُكَلُونْ وُ الْعاقِبُةُ لِلْمْتَقينُ؛ مردي از قم، برمي خيزد و مردم را به حق دعوت مي كند. با او مردمي جمع مي شوند كه چون پاره هاي آهن، سخت هستند و بادهاي سهمگين آنان را تكان نمي دهد و از جنگ ملول نمي شوند و از آن دوري نمي گزينند. آنان بر خدا توكل مي كنند و عاقبت نيكو براي تقواپيشگان است."
در روايات آمده است:
"اِنُ لِلْجُنَةِ ثَمانِيُةَ اَبًوابٍ وُ واحِدٌ مِنْها لِاَهًلِ قُمُ؛ بهشت هشت در دارد كه يكي از آن درها براي اهل قم است."