صالح بن محمد از طرف امام محمد جواد عليه السلام در قم متولي اوقاف بوده است(8) و احتمال زياد دارد كه در آن زمان روضه منوره حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام موقوفاتي داشته و توليت آن با صالح بن محمدبن سهل بوده است.



با اين حال، صالح بن محمد مورد رضايت و تأييد امام جواد عليه السلام نبوده و در امانت داري ضعيف بوده و درآمد حاصل از اوقاف را حيف و ميل مي كرده است.



ابراهيم بن هاشم روايت نموده كه من نزد ابو جعفر ثاني (امام محمد جواد) عليه السلام بودم، صالح بن محمدبن سهل بر امام وارد شد و او از طرف امام عليه السلام در قم متولي وقف بود، و گفت: اي آقاي من! مرا در ده هزار درهم كه خرج كرده ام، آزاد كن و حلال نما! پس امام عليه السلام فرمود: «تو در حلّيت هستي».



پس از آن، وقتي صالح بيرون رفت، ابو جعفر عليه السلام فرمود: «يكي از آنها بر اموال آل محمد و ايتامشان و فقرا و مساكين آنها و درماندگان آل محمد صلي الله عليه و آله چنگ مي زند و آن اموال را گرفته و تصرف مي نمايد، بعد مي آيد و مي گويد: مرا در حليت آن قرار بده و اجازه مي خواهد، آيا او را مي بيني كه فكر و گمان مي كند كه من مي گويم: اين كار را نمي كنم (و اجازه نمي دهم) بلكه او مي داند كه من اجازه مي دهم، به خدا سوگند! خداوند در روز قيامت از آنها درباره آن اموال سؤال سختي خواهد نمود».(9)



شيخ طوسي رحمة الله عليه نيز صالح بن محمدبن سهل را جزء وكلايي ائمه عليهم السلام كه از ناحيه ائمه عليهم السلام مذمت و سرزنش شده اند، آورده است.(10)