بقعه مذكور مقابل بيمارستان نكوئي واقع شده كه ظاهرا بناي آن مربوط به دوران قاجار بوده باشد.



اما اينكه مدفون در بقعه ياد شده چه شخصيتي است حتي الآن مدرك و سندي كه ما را به آن راهنمائي نمايد برخورد نشده و فقط مرحوم ناصرالشريعه دركتاب"تاريخ قم" صفحه 133 ذيل همين مطلب مي نويسد:



"شهر بقدر يكميدان از دروازه ري از سمت كوره پزخانه ها كه دور مي شود، بقعه مختصر محقر و مخروبه ايست كه محاذي آن حوض مسقفي است، گوينده امامزاده علي موسي الرضا است و از قراي كه در لوح آن نوشته شده: امامزاده علي از اولاد امام موسي بن جعفر(ع) است"



همانطوريكه بيان گرديد از شجره نامه و تاريخ تولد ووفات اين سيد جليل القدر و اينكه در چه تاريخي به شهر قم وارد شده اطلاع دقيقي در دست نيست، اما از بقعه ايكه براي وي بنا نموده اند معلوم مي گردد كه وي داراي شخصيتي عظيم بوده، و به جهت احترام وافر براي آن چنين بقعه اي هر چند كوچك بنا نموده اند. در پايان دو نمونه از اشعاري را كه جهت پراكندي سادات از شعراي نامي شيعه سروده شده تقديم شما خوانندگان عزيزي نمائيم.



يكي از اصول شيعه اين است، كه زمين از نيكوكاران و رهبران الهي كه مردم را بطرف نيكي دعوت كنند و ازكردار ناشايسته باز دارند خالي نخواهد ماند، و هميشه مطالب شيعه در منابر و كتب منتشر مي شود، و جنايات مردان پست فطرت را با دلايل متقن و برامين باطل مي نمايد.



در عصر بني عباش همانند عصر بني اميه مؤمينن مخلصي بودند. كه باطل را رها كرده و در مقابل آن استقامت مي كردند، و از حق دفاع كرده و آنرا ياري مي نمودند، و خود را هدف ترس وخطر وتهمت قرار مي دادند، در ميان اين مبارزين علماء، فقهاء و شعراء و غير آن ديده مي شد...



تاريخ نام بسياري از شعراء را حفظ كرده است، ولي عده اي از آنان در اثر ترس از حكومتهاي استبدادي نام خود را ظاهر نكرده و يا براي گرفتن رشوه تشيع خود را آشكار نمي سختند.



با اين كه عده نامشان مخفي گرديده عده اي را مورخين ضبط كرده اند كه يكي از اين شعراء"ابن رومي" است. ابن رومي در قصيده"جيميه" خود درباره مصيبت سادات و پراكندگي امامزادگان عاليمقام مي نويسد:



اجنوا بني العباس من شنآنكم واوكوا علي ما في العياب واشرجوا



اي بني عباس، از آب پستي ذاتي كه داريد جنايت كنيد و بآنچه در صندوق بيت المال است بخل نموده و جمع كنيد.



نظار‎ لكم ان يرجع الحق راجع‎‏‎‏ الي اهله يوما فشجوا لما شجوا



صبركنيد، تا روزيكه حق باهلش برسد، آنگاه همانند آل ابيطالب مصيبت ببينيد.



لعل لهم مني منطوي الغيب ثائرا يسومكم والصبح في الليل مولج



شايد در پشت پرده غيبت يك رهبر انقلابي داشته باشند، و پايان شب تاريك روز سفيد باشد.



افي الحق ان يمسوا خماصا وانتم يكاد اخوكم بطنه يبعج



آيا شايسته است كه آنان شبها گرسنه باشند ولي اطرافيان شما شكمشان از سيري نزديك انفجار باشد؟!



تمسون مختالين في حجراتكم ثقال الخصي اكفالكم تترجرج



و آيا شايسته است كه شما بر تكبر تمام بسوي كاخ هاي خود روان باشيد و همين طوركه آهسته قدم مي داريد كفلهاي شما(از چاقي) پائين و بالا برود؟!



وليدهم بادي القوي ووليدكم من الريف ريان العظام خدلج



و آيا شايسته است كه اولاد علي(ع) از گرسنگي استخوانشان ظاهر باشد ولي اولاد شما در اثر هواي خوش استخوانشان مغز دار باشد و باز و ساقهاي آنان چاق شده باشد؟!(618)



"ابوفراس حمداني" هم قصيده اي گفته و در آن فضائل اولاد علي(ع) را ذكر نموده و جنايات بني عباس را شماره مي كند. قسمتي از اشعار ابوفراس اشعار زير است كه تقديم شما خوانندگان عزيز مي گردد.



الحق متهم والدين مخترم وفييء آل رسول الله مقتسم



حق در هم شكسته و دين قطعه قطعه شده و ارث رسول خدا(ص) تقسيم گرديده است.



يا للرجال اما لله منتصر؟ من الطغاه وما للدين منتقم



اي مردم دنيا! آيا خدا مردم از شر ستمگران ياري نميكند و دين خدا انتقام گيرنده ندارد؟!



بنو علي رعايا في ديارهم والامر تملكه النسوان والخدم



اولاد علي(ع) در سرزمين خود فقير هستند ولي امور مملكت بدست زنها و نوكران است.



ما نزهت لرسول الله مهجته عن السياط فهلا نزه الحرم



قلب رسول خدا(ص) در اثر تازيانه ها مكدر است پس چرا حريم پيغمبر(ص) را محترم نمي شماريد؟



ما نال منهم بنو حرب وان عظمت تلك الجرائم الا دون نيلكم



"اولاد حرب(ابوسفيان) با جنايات بزرگشان كمتر از شما جنايت كردند".



لكم غدره‎‎‏‏ لكم في الدين واضحه‎‏ وكم دم لرسول الله عندكم



به قدر خيانت هاي واضحي كه در دين نموده و چه خونهائي كه از اولاد رسول(ص) گردن شماست.



ليس الرشيد كموسي في القياس ولا مأمونكم كالرضا ان انصف الحكم



اگر از روي انصاف قضاوت شود، رشيد مانند موسي بن جعفر(ع) نيست و مامون مانند حضرت امام رضا(ع) نمي گردد.



ابلغ لديك بني العباس مألكه لا تدعوا ملكها ملاكها العجم



نامه اي به بني عباس بنويسيد، كه صحبت از سلطنت نكنند زيرا سلطنت بدست عجم(برامكه) است.



لايغضبون لغير الله ان غضبوا ولايغضبون حق الله ان حكموا



آنگاه كه غضب مي كنند براي غير خدا نيست و هنگام حكم، حق خدا را زير پا نمي گذارند.



تنشي التلاوه في ابياتهم ابدا و في بيوتكم الاوتار والنغم



هميشه در منزل اولاد علي(ع) قرآن خوانده مي شود ولي در منازل شما آواز و لعب است.



ما في ديارهم للخمر معتصر‎‏ ولا بيوتكم للسوء معتصم



كسي در منازل آنان شراب نمي سازد و منازل آنان پناهگاه جنايت كاران نيست



صلي الاله عليهم كلما سجعت ورق‎‏، فهم للوري كهف ومعتصم(619)



تا زمانيكه برگهاي درختان بهم مي خورد درود خدا بر آنان باد، زيرا آنان پناهگاه ملتند.



اين اشعار عظمت اهل بيت(ع) آشكار ساخته و اثبات مي كند، كه آنان مستحق خلافتند و حق آنان غصب گرديده است.